W naszej rodzinie

Parafia w wymiarze duszpasterskim realizuje projekt odnowy według soborowej wizji Kościoła i nauczania  św. Jana Pawła II: Parafia to wspólnota wspólnot zjednoczona wokół Chrystusa /Euchrystii/ pod przewodnictwem ks. Biskupa diecezjalnego, którego znakiem w parafii jest ks. proboszcz. Prowadzi duszpasterstwo planowane, i uwrażliwiające wiernych, by starali się  tworzyć wspólnoty w których obecny jest Chrystus. Każde przeżywane wydarzenie religijne, społeczne czy historyczno - patriotyczne ma nas prowadzić do doświadcdzenia bycia razem i tworzenia wspólnoty.

 

Szkic planu duszpasterskiego drogi i procesu kształtowania się Nowego Oblicza Parafii 

Faza wstępna ETAP     PIERWSZY
Przygotowanie

POWOŁANIE

Do braterstwa, które jest drogą do zbawienia

Uruchomienie pierwszych struktur uczestnictwa.

Powołanie PZK, RZK, posłańców, wydawanie gazetki parafialnej

FAZA  I

UWRAŻLIWIENIE   NA BRATERSTWO

FAZA  II

PRZEŻYCIE    BRATERSTWA W     KOŚCIELE  

  ROK   1 ROK    1
SPOTKANIE BRATERSTWO   II
Cel : Uwrażliwienie całego ludu na wartość braterstwa. Cel : Uwrażliwienie całego ludu na wartość braterstwa w parafii.
ROK   2 ROK    2
POJEDNANIE KOMUNIA
Cel : Uwrażliwienie na braterstwo w słowie i geście. Cel : Uwrażliwienie całego ludu na wartość i obraz Kościoła jako przestrzeni komunii.
ROK    3 ROK   3
BRATERSTWO I WYDARZENIE ZBAWIENNE
Cel : Pierwsze doświadczenie braterstwa we wspólnocie Cel : Lud przez wydarzenia znaczące uzyskuje przekonanie, że braterstwo jest drogą do zbawienia

WYDARZENIE    ZBAWIENNE  - TYDZIEŃ     BRATERSTWA

POWSTAJĄ    GRUPY   SĄSIEDZKIE

   
       
ETAP      DRUGI

EWANGELIZACJA

Kultury życia i religijności ludowej

FAZA   I

BIBLIA

FAZA   II

WIARA

FAZA   III

CHRYSTUSA

ROK 1 ROK 1 ROK 1
Cały lud odkrywa Pismo św. jako Słowo Boże. Lud odkrywa wiarę jako sposób życia sposób życia Jezusa Chrystusa. Lud odkrywa Chrystusa i Jego postawy w odniesieniu do Boga i do ludzi.
Cel : Każda rodzina posiada własny egzemplarz Pisma św., umiejętność posługiwania się nim, uświadamia sobie, że jest to Słowo Boga skierowane do człowieka, pragnie porównywać je ze swoim życiem. Cel : Oddać się z ufnością Bogu, wyzbyć się przyzwyczajeń  niezgodnych z wolą Boga i przyjąć takie których od nas żąda, przez powiedzenie Bogu "TAK", przyjąć odpowiedzialność za następstwa działania zgodnego z wiarą. Wiara w Boga jest także wiarą w człowieka, w jego zdolność do nawrócenia. Cel : Odkryć jakimi postawami z Ewangelii winien się cechować chrześcijanin wobec Boga i ludzi.
ROK    2 ROK     2 ROK    2
Cały lud odkrywa Pismo św. jako Słowo Boże w życiu codziennym. Lud odkrywa, że wiara winna być głoszona publicznie. Lud odkrywa misterium Chrystusa, aby opowiedzieć się za  NIM.
Cel : Każdy uczy się modlić wraz z Pismem św., porównuje życie ze Słowem Boga, aby się nawrócić i żyć tak, jak chce tego Bóg. Cel : Pokonać strach i opinie ludzkie i zacząć publicznie wyznawać wiarę. Cel : Odkrycie wcielenia Chrystusa jako fakt, przez który Bóg wybiera człowieka, by pełnić wolę Ojca tzn. dać życie dla zbawienia wszystkich.
    ROK   3
    SYNOD    PARAFIALNY
DOPROWADZENIE LUDZI DO PUBLICZNEGO WYBORU CHRYSTUSA I WYZNANIA WIARY W NIEGO -  PARAFIA STAJE SIĘ WSPÓLNOTĄ WIARY
ETAP      TRZECI

KATECHEZA

Wszyscy tworzymy Ciało Chrystusa i każdy ma swoje miejsce w parafii.

FAZA   I

KOŚCIÓŁ

FAZA  II

SAKRAMENTY

FAZA   III

EUCHARYSTIA

ROK  1 Rok  1 Rok   1
Autentyczność Ludu Bożego Chrzest Liturgia Słowa
Cel : Cały lud chrześcijański rozpoznaje się jako "nowy lud", przemieniony "nowością" Ojca, który go powołuje, Chrystusa, który go odkupił i go zbawia, oraz Ducha Świętego, który mu przekazuje swoją świętość i prowadzi do doskonałości. Cel : Lud uświadamia sobie znaczenie chrztu i jego wymagania. Odkrywa swoje powołanie chrześcijańskie. Cel : Lud uświadamia sobie znaczenie Eucharystii. Pogłębia świadomości udziału i czynnego  uczestnictwa w życiu Eucharystycznym parafii. Ocena zaangażowania pełniących posługi.
ROK    2 Rok    2 Rok   2
Autentyczność Kościoła Pokuta Liturgia Eucharystii
Cel : Lud uświadamia sobie, że jest Kościołem, Ludem Bożym. Zaczyna przeżywać tajemnicę Kościoła jako misterium komunii z Bogiem, ze wszystkimi ludźmi i z całą rzeczywistością Cel : Lud chrześcijański zdobywa świadomość tego, co oznacza pojednanie się w prawdzie i w miłości. Cel : Lud pogłębia misterium, które czyni go Ciałem Chrystusa. Zdobywa świadomości własnego życia, które byłoby darem i chwała Bożą dla dobra braci.
  Rok   3 Rok   3
  Bierzmowanie, małżeństwo, kapłaństwo Komunia św.
  Cel : Lud odkrywa swoje powołanie profetyczne i swoją odpowiedzialność za Kościół i braci, odkrywa swoje "drugie powołanie" /po chrzcie/ w małżeństwie, kapłaństwie albo w życiu samotnym. Cel :  Lud doświadcza Kościoła jako zaczynu Królestwa Bożego. Komunia znakiem naszej wolności, pokoju, miłości braterskiej, misyjności i odpowiedzialności.
    Rok   4
    Bezpośrednie przygotowanie Kongresu eucharystycznego
Cel Etapu Trzeciego :  Doprowadzenie wiernych do świadomości, że Kościół jest Ciałem Chrystusa.  Powstają podstawowe wspólnoty kościelne.  Parafia staje się wspólnotą wspólnot.

Etap Pierwszy  Powołanie  / etap kerygmatyczny/ :

Cel : Pomagać członkom ludu, aby uświadomili sobie, że są osobami, to znaczy tymi, którzy zawsze są otwarci na drugiego człowieka; którzy, na mocy chrześcijańskiego powołania, są wezwani do braterstwa, aby jako synowie Boży wzajemnie stawali się darem dla siebie.

Wszystko odbywa się na poziomie uwrażliwienia.

W efekcie, kontakt z takimi wartościami jak: spotkanie, wspólna wędrówka, solidarność z każdym, kto znajduje się w potrzebie, wzajemna pomoc i braterstwo, wspólnotowość Kościoła, i (dla znacznej części) mocne doświadczenie integrowania się w małych grupach – wszystko to było sposobem, który doprowadził wyizolowanych i zamkniętych w sobie ludzi do zdobycia doświadczenia ludu otwartego na drugich ludzi, który wciąż staje się „bardziej”, i który jest „z innymi”, oraz „dla innych” – w efekcie, ludzie coraz bardziej doświadczają, że są „osobami”.

W rzeczywistości, motywację i sens nadało temu wszystkiemu zaproszenie do uznania prawdy, że Bóg jest Ojcem wszystkich, że w Chrystusie On wzywa nas do współuczestnictwa w swoim życiu. Dzięki temu doświadczeniu ludzie rozpoznają braterstwo w Kościele, i odkrywają, że Kościół jest wspólnotą Zbawienia, czyli wspólnotą, w której przeżywa się zbawienie jako spotkanie z Bogiem, jako podtrzymywanie relacji między ludźmi. Idąc dalej, ponad to, co można by nazwać przesłaniem antropologicznym, lud może odkryć w sposób egzystencjalny, że wcale nie został osierocony, ani wyizolowany, czy zamknięty we własnych horyzontach, ponieważ wszyscy ludzie mają wspólnego Ojca, który tworzy z nich specjalną rodzinę, Rodzinę Boga podążającą razem przez życie w Jego kierunku. Jest tak, ponieważ Chrystus, posłany od Ojca, przez swoją mękę i zmartwychwstanie wysłużył i zapewnił nam miłość Ojca.

Etap Drugi - Ewangelizacja

Cały drugi etap został zorientowany na słuchanie, przyjmowanie i rozumienie Słowa Bożego, służące odnawianiu swojej postawy wiary jako odpowiedzi na dar, aby wgłębiać się w tajemnicę Chrystusa jako Drogi, Prawdy i Życia. Jeśli nawet osoby i wspólnoty w różnym stopniu zrozumiały i zaakceptowały Ewangelię, to krok po kroku pozwoliły się już opanować nowością życia, wypływającego z wiary. Z tego powodu, etap ten zakończył się publicznym wyznaniem wiary w Chrystusa, przyjętego jako sens życia. Dzięki wierze osoba i wspólnota „przywłaszczają” sobie Chrystusa, w którym, i dla którego przynależą do Ojca, w jedynym Duchu Św.

Etap Trzeci - Katecheza

Ci, którzy już uwierzyli w Chrystusa na tym etapie powinni się zapytać, jaki jest ich sposób bycia wspólnotą Kościoła. Dotąd przeżywali wartość „wspólnoty” bez zastanawiania się nad definicją tego doświadczenia, bez rozumienia w całej głębi, jaki jest sens jedności życia w Chrystusie. Teraz ta wspólnota musi odkryć swoje ostateczne powołanie, i ukształtować siebie tak według nowości i oryginalności chrystusowego Kościoła, jak również w relacji ze światem. W ten sposób, zawsze na drodze doświadczenia i refleksji, wspólnota odczytuje własny projekt „drogi”, stając się świadoma swojego „bycia Kościołem”.

Wszyscy chrześcijanie danej kultury i danego czasu są wezwani do zdefiniowania w Duchu Św. „swojego” sposobu bycia Kościołem, do dzielenia się tą wiarą, nadzieją i miłością, oraz do wierności „swojej” rozpoznanej wyjątkowości. Chodzi więc o etap (zlokalizowanego i historycznego) definiowania tego, czym jest Kościół inkulturowany i wcielony (inkarnacja).

Celem i sensem tego etapu jest uczynienie wszystkiego, aby wspólnota, która uwierzyła w Chrystusa przyjęła świadomie i w sposób dobrowolny chrzcielne zobowiązania. Aby dzięki temu osiągnęła swoją dojrzałość wspólnoty apostolskiej w służbie Królestwu Bożemu. A wszystko dlatego, że jest ona Kościołem, który żyje tym, co głosi i celebruje, dając świadectwo miłości Ojca, dla Chrystusa, i w Duchu Św. Istnieją trzy są elementy katechumenatu, który jest przeżywany przez wspólnotę już ochrzczonych: to odkrycie, że jest się wspólnotą, „sakramentalnym” wyrażeniem miłości Boga do świata; to odnowione życiowe doświadczenie sakramentów, jako celebracja i aktualizacja tej miłości; to wspólnotowe zaangażowanie się do wypełniania misji apostolskiej w świecie, poprzez wypełnianie różnych posług,  które są powierzone Kościołowi, aby służył ludzkości. Wspólnota, sakramenty i posługi: oto trzy aspekty jedynego doświadczenia Kościoła. Jego ukoronowaniem jest wspólnota zdefiniowana organicznie, w taki sposób, ażeby była wyrazem dynamizmu Eucharystii, jako źródła i szczytu całego życia chrześcijańskiego.

Droga katechumenalna jest jak ponowne odkrycie. Tworzą ją dwa nierozłączne elementy: przyjmowanie tajemnicy, stopniowo odkrywanej poprzez refleksję i pogłębianie doktryny, która ją wyraża; oraz żywe doświadczenie tejże tajemnicy, nadające „treść” samej doktrynie. Etap ten tworzy się stopniowo przez syntezę doktryny z doświadczeniem, w taki sposób, żeby rezultaty „drogi” były prawdziwym wcieleniem wiary chrześcijańskiej, „katolickiej” i uniwersalnej w określoną „kulturę” danego czasu i miejsca, i odnową, oczyszczeniem i wyniesieniem tejże kultury dzięki wierze. Wiara i kultura ludu  łączą się tutaj w zbawczym spotkaniu.

W ten sposób, droga katechumenalna staje się procesem nawrócenia, które prowadzi wspólnotę kościelną w kierunku coraz większej dojrzałości. Oznacza ona harmonijną syntezę: między wiarą i życiem; między byciem Kościołem i byciem dla świata; między duchem a jego historycznym, organicznym i służebnym  wyobrażeniem; między byciem we wspólnocie z Kościołem powszechnym i konkretnym kształtowaniem siebie jako Kościoła, który żyje w danym czasie i w określonej kulturze, czyli wyraża się „lokalnie”. Jest to analogiczne do jedności życia dojrzałej osoby.

    

Tags: W naszej rodzinie